همه ما شنیده‌ایم که “مکان، مکان، مکان” عامل مهمی در انتخاب ملک است، اما تا چه حد می‌دانیم که چرا یک مکان خاص جذاب یا غیر جذاب است؟ اینجاست که تجزیه و تحلیل دموگرافیکی شهرها وارد می‌شود.
در این تجزیه و تحلیل، ما به بررسی جمعیت، سن، جنسیت، تحصیلات، و حتی تراکم جمعیتی در مناطق مختلف یک شهر می‌پردازیم. این اطلاعات به ما کمک می‌کند تا بفهمیم که کدام مناطق دارای تقاضای بالاتری برای مسکن هستند، یا کدام مناطق ممکن است برای سرمایه‌گذاری‌های تجاری مناسب باشند.
برای مثال، اگر یک منطقه دارای جمعیت جوان و تحصیل‌کرده است، احتمالاً نیاز به مسکن مدرن و فضاهای کاری نوآورانه بیشتری دارد. یا اگر یک منطقه دارای جمعیت پیر است، ممکن است نیاز به خدمات درمانی و مراقبتی بیشتری داشته باشد.
پس در کل، تجزیه و تحلیل دموگرافیکی شهرها ابزاری است که به شما کمک می‌کند تا تصمیمات بهتر، دقیق‌تر و کارآمدتری در زمینه‌ی سرمایه‌گذاری در مسکن و ملک تجاری بگیرید.
تاثیرات ترکیب سنی بر بازار مسکن
فاکتورهای گوناگونی در عرصه بازار مسکن اثرگذاری دارند، از جمله ترکیب سنی جمعیت. درک جوانب هرم سنی می‌تواند به مشاهده و پیش‌بینی روند‌های بازار مسکن در شهرهای مختلف ایران کمک کند.
جوانی و نیاز به مسکن:
واحدهای جمعیتی با سنین کمتر نه تنها از نظر جوانی به افزایش ازدواج و تشکیل خانواده پرداخته، بلکه به حالت عاملی در افزایش تقاضا برای مسکن تبدیل می‌شوند. در این سناریو، ما شاهد روند افزایشی در خرید مسکن و سرمایه‌گذاری‌های مرتبط با آن هستیم. علاوه بر این، جوانی جمعیت موجب افزایش نیاز به مسکن کوچک‌تر و اقتصادی می‌شود، چرا که این قشر اغلب در مراحل اولیه تشکیل خانواده قرار دارند.
سن میانه و استقرار:
با افزایش سن میانه جمعیت، تمایل به خرید مسکن بزرگ‌تر و مجهز به امکانات بیشتر نیز افزایش پیدا می‌کند. این قشر از جامعه به دنبال استقرار و پایداری هستند، و این امر به نوبه‌ی خود تأثیر مستقیم بر نوع و کیفیت مسکن مورد تقاضا دارد.
سالمندی و تبدیل مسکن:
در سال‌های اخیر، با افزایش جمعیت سالمند، ما شاهد یک تغییر در نوع مسکن مورد تقاضا هستیم. این قشر از جامعه به دنبال مسکن کوچک‌تر، با دسترسی به خدمات پزشکی و رفاهی هستند. این تغییر نیازمند اصلاحات در ساختارهای عرضه و تقاضا در بازار مسکن است.
ترکیب سنی جمعیت به شکل قاطعی بر بازار مسکن و نیازهای مسکونی شهرها تأثیر می‌گذارد. شناخت این ترکیبات می‌تواند به انطباق پذیری بیشتر و کارایی در برنامه‌ریزی‌های ساخت‌وساز و اقتصادی کمک کند.
وضعیت دموگرافیک یک منطقه یا کشور بر بسیاری از جوانب اقتصادی و اجتماعی آن تأثیر می‌گذارد. از این جهات تغییرات جمعیتی در استان‌های مختلف ایران نیز نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق دارد، به‌ویژه در زمینه بازار مسکن.
سالمندی در استان‌های کلان
به طور مثال، استان تهران با یک میلیون و ۷۰۵ هزار نفر جمعیت سالمند، رتبه اول را در کشور دارد. از نظر درصد جمعیت سالمندی نیز، استان گیلان با ۱۵.۱۹ درصد در رتبه اول قرار دارد. این ویژگی‌ها باید به عنوان عامل مهمی در برنامه‌ریزی‌های مسکن و ساخت‌وساز در این استان‌ها مدنظر قرار گیرند.
تعداد و ترکیب جنسیتی سالمندان
در این میان، جنسیت سالمندان نیز تغییرات قابل توجهی داشته است. در سال ۱۳۷۵، به ازای هر ۱۰۰ زن سالمند، ۱۱۶ مرد سالمند وجود داشت. این نسبت در سال ۱۴۰۰ به ۹۲ مرد در مقابل هر ۱۰۰ زن رسیده است، که این نیز بر نیاز به تجدید نظر در طرح‌های مسکن برای جمعیت سالمند تأکید می‌کند.
آینده دموگرافیکی ایران
با توجه به پیش‌بینی‌های دموگرافیک، در سال ۱۴۳۰ حدود ۳۰ درصد جمعیت ایران سالمند خواهد شد. این تغییرات جمعیتی عمده به وضوح نیازمند تغییر دراستراتژی‌های ساخت‌وساز و مسکن خواهد بود.
متناسب با این تغییرات، نه تنها نیاز به مسکن مخصوص جمعیت سالمند، بلکه نیاز به خدمات پزشکی و رفاهی مخصوص به این قشر از جامعه نیز افزایش پیدا می‌کند. لذا، بهره‌برداری از این اطلاعات در برنامه‌ریزی‌های مسکن و توسعه پایدار امری ضروری است.
منبع: تحلیل‌ها و آمارها مبتنی بر گزارشات دبیرخانه شورای ملی سالمندان و سازمان ملل، به همراه تحقیقات داخلی
